Ontmoeting met de moesson... en Boeddha
Door: Mirte
Blijf op de hoogte en volg Mark en Mirte
23 September 2012 | Nepal, Pokhara
Ok, ok, ik heb de hint begrepen! Geen boeketreeksen meer op onze blog! Ik heb m'n best gedaan 't niet te lang te maken.
Vanuit Manali hebben we een extra lange busrit gedaan richting Dehra Dun, wat op de kaart een logische keuze leek maar achteraf bekeken eigenlijk gewoon stom was. De "nachtbus" was eigenlijk een ordinaire buurtbus, compleet met horkige chauffeur (reed weg met Mark nog op het dak!!!), open raampjes en dus het vooruitzicht op 18 uur stofhappen. Daar waren we bij aankomst dusdanig mee klaar dat we prompt besloten maar weer te gaan fietsen. Dus met wat doortrappen in vier dagen nog even wat landelijk India meegepikt: alsof je in een tijdmachine bent gestapt. Heel veel ouderwetse paarden- en buffelwagens, hutjes, mensen die met de zeis hun veldjes staan te bewerken en natuurlijk de ouderwetse gewichtjesweegschaal. Prachtige oude dametjes in een regenboog aan saris die de felgroene rijstvelden bewerkten - het was werkelijk prachtig.
De grens met Nepal was buitengewoon makkelijk, hoewel enigszins knullig (mannetje was aan het slapen, had alleen een nietsverhullend Hema-hemd aan over z'n bierbuik). Nepal heeft behalve heel veel berglandschap ook een klein strookje tropisch laagland, prima fietsbaar en qua cultuur erg vergelijkbaar met landelijk India. Super ontoeristisch, dus erg goedkoop (we leefden van 10 euro per dag - samen!) maar soms ook heeeeel basic bedden (een deken op een houten tafel) en moeilijk om eten te scoren. Onderweg nog langs geweest bij een nationaal park, Bardia, waar je tijgers zou kunnen spotten. Die was helaas afwezig, maar gelukkig hebben we wel de Aziatische neushoorn van een paar meter afstand bewonderd. Foto's volgen later, dan kun je zelf 't verschil zien met z'n Afrikaanse neefje.
Daarna zijn we op pelgrimstocht gegaan naar Buddha's geboorteplaats, Lumbini. Helaas onderweg nog een keer ZEIKnat geregend, want tja, 't is hier nog net moesson. In Lumbini was op zich voor een niet-gelovige niet heel veel te zien, een paar steenresten met nuttige bordjes als "square stupa" en "structure 300 BC" (geen flauw idee wat het was geweest helaas). Ooit heeft een Secretaris Generaal van de VN een pelgrimstocht hier naartoe gemaakt, en sindsdien staat het op de Werelderfgoedlijst. Op zich lijkt me dat terecht - 't is immers een wereldgodsdienst, pardon, filosofie - maar daarbij is bedacht er een enorm complex van te maken met tempels uit allerlei landen ter wereld. Dat levert vooralsnog een modderige puinhoop op waarin je geen flauw idee hebt hoe je ergens moet komen, en als je dan bij een tempel aankomt is hij praktisch leeg/buiten gebruik. Eerlijk gezegd voelde het meer alsof er a la internationaal song festival een grote ontwerpwedstrijd was geweest, en daardoor was er niet echt sprake van een eerbiedige of bijzondere sfeer, meer van blubberhappen en een continu gevoel van reddeloze verdwaaldheid...
Overigens is het boeddisme hier echt een verhaal apart vergeleken met bijvoorbeeld China: het lijkt hier veel meer op het Hindoeisme, wat hier meer voorkomt. Dus meer kleuren, beelden en versiersels. Nu moet ik bekennen dat ik het gedachtengoed van het boeddisme op zich wel heel okee vind: er wordt weinig bekeerd, het is gericht op goed omgaan met jezelf en anderen en bovendien is er voor zover ik weet geen bloed voor vergoten. Maar Buddha zelf... zonder mensen voor de schenen te willen schoppen, ik ben niet zo'n fan. De beste man heeft zichzelf weliswaar niet letterlijk, maar wel praktisch heilig verklaard, en heeft terwijl hij nog leefde bedacht dat iedere trouwe aanhanger zijn vier belangrijkste plaatsen moet bezoeken (zijn geboorteplaats, zijn sterfplaats, de plek waar hij zijn eerste rede hield en de plek waar hij verlicht werd). Op mij komt dat toch over als lichtelijk arrogant... Wij hebben al twee van de heilige boeddistische plaatsen van de lijst afgestreept (de plek waar hij zijn eerste rede hield hebben we bezocht met Henk en Sonja in India), dus we zijn goed op weg voor punten in het nirvana, maar toch ben ik niet overtuigd. Wel van het gedachtengoed, niet van Buddha.
Inmiddels zijn we fiks bergop gefietst richting de Himalaya: we zitten nu in het supertoeristische Pokhara, wat over een paar weken overspoeld zal worden met klimmers en trekkers uit de hele wereld. Wij hopen net voor de grote piek te kunnen starten met onze tocht: een 16-daagse trekking rond de machtige Annapurna van (uit m'n hoofd) zo'n 8400 meter. Daar gaan we niet op hoor, alleen maar omheen :)
We posten onze foto's volgende keer wel weer, met hopelijk prachtige plaatjes van de Himalayas!
liefs
M&M
Vanuit Manali hebben we een extra lange busrit gedaan richting Dehra Dun, wat op de kaart een logische keuze leek maar achteraf bekeken eigenlijk gewoon stom was. De "nachtbus" was eigenlijk een ordinaire buurtbus, compleet met horkige chauffeur (reed weg met Mark nog op het dak!!!), open raampjes en dus het vooruitzicht op 18 uur stofhappen. Daar waren we bij aankomst dusdanig mee klaar dat we prompt besloten maar weer te gaan fietsen. Dus met wat doortrappen in vier dagen nog even wat landelijk India meegepikt: alsof je in een tijdmachine bent gestapt. Heel veel ouderwetse paarden- en buffelwagens, hutjes, mensen die met de zeis hun veldjes staan te bewerken en natuurlijk de ouderwetse gewichtjesweegschaal. Prachtige oude dametjes in een regenboog aan saris die de felgroene rijstvelden bewerkten - het was werkelijk prachtig.
De grens met Nepal was buitengewoon makkelijk, hoewel enigszins knullig (mannetje was aan het slapen, had alleen een nietsverhullend Hema-hemd aan over z'n bierbuik). Nepal heeft behalve heel veel berglandschap ook een klein strookje tropisch laagland, prima fietsbaar en qua cultuur erg vergelijkbaar met landelijk India. Super ontoeristisch, dus erg goedkoop (we leefden van 10 euro per dag - samen!) maar soms ook heeeeel basic bedden (een deken op een houten tafel) en moeilijk om eten te scoren. Onderweg nog langs geweest bij een nationaal park, Bardia, waar je tijgers zou kunnen spotten. Die was helaas afwezig, maar gelukkig hebben we wel de Aziatische neushoorn van een paar meter afstand bewonderd. Foto's volgen later, dan kun je zelf 't verschil zien met z'n Afrikaanse neefje.
Daarna zijn we op pelgrimstocht gegaan naar Buddha's geboorteplaats, Lumbini. Helaas onderweg nog een keer ZEIKnat geregend, want tja, 't is hier nog net moesson. In Lumbini was op zich voor een niet-gelovige niet heel veel te zien, een paar steenresten met nuttige bordjes als "square stupa" en "structure 300 BC" (geen flauw idee wat het was geweest helaas). Ooit heeft een Secretaris Generaal van de VN een pelgrimstocht hier naartoe gemaakt, en sindsdien staat het op de Werelderfgoedlijst. Op zich lijkt me dat terecht - 't is immers een wereldgodsdienst, pardon, filosofie - maar daarbij is bedacht er een enorm complex van te maken met tempels uit allerlei landen ter wereld. Dat levert vooralsnog een modderige puinhoop op waarin je geen flauw idee hebt hoe je ergens moet komen, en als je dan bij een tempel aankomt is hij praktisch leeg/buiten gebruik. Eerlijk gezegd voelde het meer alsof er a la internationaal song festival een grote ontwerpwedstrijd was geweest, en daardoor was er niet echt sprake van een eerbiedige of bijzondere sfeer, meer van blubberhappen en een continu gevoel van reddeloze verdwaaldheid...
Overigens is het boeddisme hier echt een verhaal apart vergeleken met bijvoorbeeld China: het lijkt hier veel meer op het Hindoeisme, wat hier meer voorkomt. Dus meer kleuren, beelden en versiersels. Nu moet ik bekennen dat ik het gedachtengoed van het boeddisme op zich wel heel okee vind: er wordt weinig bekeerd, het is gericht op goed omgaan met jezelf en anderen en bovendien is er voor zover ik weet geen bloed voor vergoten. Maar Buddha zelf... zonder mensen voor de schenen te willen schoppen, ik ben niet zo'n fan. De beste man heeft zichzelf weliswaar niet letterlijk, maar wel praktisch heilig verklaard, en heeft terwijl hij nog leefde bedacht dat iedere trouwe aanhanger zijn vier belangrijkste plaatsen moet bezoeken (zijn geboorteplaats, zijn sterfplaats, de plek waar hij zijn eerste rede hield en de plek waar hij verlicht werd). Op mij komt dat toch over als lichtelijk arrogant... Wij hebben al twee van de heilige boeddistische plaatsen van de lijst afgestreept (de plek waar hij zijn eerste rede hield hebben we bezocht met Henk en Sonja in India), dus we zijn goed op weg voor punten in het nirvana, maar toch ben ik niet overtuigd. Wel van het gedachtengoed, niet van Buddha.
Inmiddels zijn we fiks bergop gefietst richting de Himalaya: we zitten nu in het supertoeristische Pokhara, wat over een paar weken overspoeld zal worden met klimmers en trekkers uit de hele wereld. Wij hopen net voor de grote piek te kunnen starten met onze tocht: een 16-daagse trekking rond de machtige Annapurna van (uit m'n hoofd) zo'n 8400 meter. Daar gaan we niet op hoor, alleen maar omheen :)
We posten onze foto's volgende keer wel weer, met hopelijk prachtige plaatjes van de Himalayas!
liefs
M&M
-
23 September 2012 - 09:42
Sorina:
Wauw mensen! Wat een avonturen en wat een vooruitzichten! ik ben heel benieuwd naar de foto's! -
23 September 2012 - 11:00
Cindy:
Jullie gaan de Himalaya prachtig vinden! Geniet er van! -
23 September 2012 - 12:27
Renate:
Lijkt me geweldig om daar een rondje om de berg lopen. Veel plezier
Groet Renate -
23 September 2012 - 23:11
Paulien:
Wat geweldig, zo'n prachtige lange tocht in het vooruitzicht!! -
24 September 2012 - 12:49
Wanda En Niels:
Ha collega's,
Wat leuk jullie berichtje. Alleen de tijger was ons niet gegund (hij liet wel wat mooie afdrukken achter om ons te plagen) maar verder alles gezien. Na de fantastische mr B zijn we via Tansen nu in Lumbini. Overmorgen India, kijken hoe dat bevalt. Bedankt voor alle tips so far. Als we nog meer vragen hebben dan laten we het weten. Heel veel succes verder voor jullie en inderdaad wie weet tot ziens. -
26 September 2012 - 10:33
Ellen:
groeten uit het herftachtige groningen
adoe kus ellen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
