Rondje om de berg

Daar zijn we weer! We hebben een rondje om wat bergen gelopen (annapurna round circuit, 210km lang, max 5400m hoog, 14 dagen) en we zijn weer terug in Pokhara! Onderweg hebben we nog wat aan onze reisplannen gesleuteld.

Voor de liefhebbers de iets langere versie:
Helaas besloot mijn lichaam (Mark) enkele uren voor vertrek ziek te worden in de vorm van teveel koorts en keelpijn. Dus 's Nachts om 4.00 uur maar besloten om onze bus van 6.30u voorbij te laten gaan en maar uit te zieken. De antibiotica zijn hier zo duur nog niet en uiteraard vrij verkrijgbaar. Dus voor de zekerheid ook nog maar een kuurtje begonnen. Geen idee waarom, maar diezelfde avond was mijn temperatuur weer 3 graden gezakt naar normaal en kon ik mezelf weer soort van beter verklaren. Toch nog maar 1 dagje extra rust genomen (die dag kon gelijk nuttig gebruikt worden om de gegevens van Mirte d'r vliegticket te corrigeren, taartjes te eten, een fietsketting vinden en meer van dat soort ongein).

Op pad dus!

BUS: jippi! Weer eens een bus! Ik moet er niet aan denken om te wereldreizen per bus. Afhankelijk zijn van trage warme stinkdingen. De annapurna trekking begint in Besisahar, dit is 5 uur rijden vanaf Pokhara. Onderweg inderdaad wat problemen met de bus omdat de 1-min versnelling (om echt omhoog te kunnen rijden) niet echt werkte. Dit resulteert in stukjes ongewild achteruit rijden. Gelukkig is er altijd iemand zo snel om een steen achter de wielen te leggen als handrem.

Aangekomen volgt onze eerste registratie bij een checkpoint. We hebben een trekking-permit en een TIMS-kaart (trekkers information managment system). De TIMS is er om te zorgen dat trekkers worden geregistreerd in de computer en dat bij een lawine o.i.d. ze weten wie er mogelijk onder de sneeuw liggen. Mja, alles werd dus mooi in een schriftje geregistreerd (waarbij onze namen elke keer anders werden gespeld). Succes met de administratie!

[ondertussen] Ondertussen wordt hier niet onaardige nepalese rock hard gedraaid in 't internetcafe (youtube: "edge band ko best song"). Onze cafe-jongen speelt ook weleens gitaar hier, maar hij zingt wel een beetje vals. Naja, is weer eens wat anders dan Bhuddistische-hom-muziek of berggejengel. Berggejengel is een soort muziek die je tegenkomt in de... bergen. Ja, het berggejengel in Peru/Bolivia lijkt eigenlijk best wel op 't gejengel hier. De mensen lijken qua uiterlijk eigenlijk ook best op elkaar. Dus misschien dis ergens in de prehistorie toen de continenten nog aan elkaar lagen bergmensen hetzelfde berggejengel hebben verspreid. [/ondertussen]

Weer aan 't wandelen.

We begonnen op iets van 800m hoogte. In 't begin lekker warm en dus goed zweten, veel drinken, maar nog wel voldoende zuurstof voor onze inspanningen. Groene omgeving, redelijk tropisch, bananenbomen etc. We kwamen het Britse stel Ash&Caroline tegen waarmee we een paar dagen hebben opgetrokken. Onze eerste overnachting was trouwens gratis! Huh? Hoe kan dat nou? De behoeft een uitleg over de overnachtingsplekken & restaurants in deze regio.

[uitleg] Oorspronkelijk zijn de hotels/restaurants op deze route (zoals bij vele andere trekking routes) niet aangesloten op een weg maar op een pad. Spullen/voorraad wordt per ezel, maar meestal per porter gebracht. Porters krijgen (volgens mij) een vergoeding per kilo. Dus ze sjouwen zich een breuk aan koekjes, wc-papier, meel, hele tafels&bedden, waterleidingen, wc-potten (hurktoilet is lichter, dus die zie je meer), etc. Ezels sjouwen overigens evenveel, maar lopen 2x zo snel en eten gras i.t.t. tot de porters.

Omdat de bevoorrading duurder is zijn de prijzen van eten ook hoger. Maar om een of andere reden heeft iemad verzonnen om de marges wel erg ruim op te rekken. Omdat dit ruimte biedt voor concurrentie heeft nog iemand (of dezelfde) verzonnen om de prijzen ook exact gelijk te trekken. Dit resulteert in voor Nepalese begrippen bizar hoge prijzen (50 cent voor zwarte thee, 2.50 voor instant noodles, 2.50 voor water+havermout, 4 euro voor een lullig kleine pizza). Hoge prijzen en voor trekkers zelden voldoende. Omdat men eigenlijk niet meer kan concurreren op de voedselprijs worden we dus naar binnen gelokt met een gratis overnachting-als-we-maar-bij-hun-eten. Bijzonder. Overigens lukt 't soms wel (budget-reizigers die we zijn) om te vragen wat 't eten kost van 't 'local menu'. En dan krijg je ineens een normaler bedrag. Overigens blijft Nepal best goedkoop hoor. [/uitleg]

Mja, wat valt er verder nog te vertellen zonder jullie te vermoeien met elke gezette stap?

't Hoogste punt is de Thorung La pas met 5400m ('La' betent eigenlijk 'pas', dus 't is beter om Thorung pas te zeggen). Om geen hoogteziekte te krijgen is 't advies om boven de 2500m niet meer dan 300m hoogteverschil te hebben tussen de overnachtingen. Dit advies hebben we redelijk opgerekt, maar zonder al te veel gevolgen. Natuurlijk hebben we wel last gehad van hoofdpijn (zoals zo'n 70% van alle trekkers hier), maar niets dat ons erg tegenhield. De laatste 'grote' plaats voor de pas is Manang. Hier is een dokterspost bezet door twee westerse vrijwillige dokters (UK & Frans) die er tijdens 't toeristenseizoen zijn om blaren van reizigers (35 dollar) en de normale kwaaltjes van de locals (gratis) te verzorgen. Overigens redden ze ook de levens van toeristen met ernstige hoogteziekte (1 per 2 dagen). Niet dat 't zoveel voorkomt, maar er zijn nu eenmaal veel trekkers in oktober (200-300/dag die beginnen).

[groepen] Een ander leuk fenomeen voor ons onafhankelijk reizigers zijn de groepen met gids. Meestal zijn dit eigenlijk normale mensen met een normale gids en wat porters. Ik denk dat de meest bizarre groep die we tegenkwamen een forse groep Koreanen was (20) met een gids en zo'n 20 overbepakte porters (ieder met een zak van 100x50x50cm op de rug). Deze groep Koreanen beleefde Nepal door hun eigen meegebrachte kok Koreaans voor zich te laten koken met allemaal meegesjoude kookspullen&ingredienten. Verder liepen ze een extreem slakkentempo op zo'n 30cm van elkaar (beetje a la Madness-Baggy Trousers omhoog de berg op). En ja, ze stopten bij elke souvenirstalletje. [/groepen]

Naja, de geadviseerde rustdag in Manag hebben we overgeslagen (we hadden al een hogere aanlooproute genomen om te acclimatiseren en ondertussen leek Manag meer op klein-Jeruzalem dan een leuk bergdorpje). en door omhoog! In Manang Kwamen we 't Australische koppel Mark&Keary tegen. Een stel extreem doorgewinterde 50-plus reizigers waar we 't erg goed mee konden vinden en vele dagen mee gelopen hebben. Volgens Mirte&Keary leken Mark&Mark wel wat op elkaar (afritsbroeken afgeristst op de enkels, we kortten allebij onze tandenborstels in en meer van die eigenaardigheden). Naja, what's in a name...

Oja, nog even de omgeving: ondertussen zitten we op zo'n 3900m en is er al amper en vriest 't 's nachts. Overdag is de zon wel zo warm dat we in t-shirt&korte broek lopen, maar 's avonds gaat ALLES aan: schoenen, sokken, 2 lange broeken+thermolaag, trui, lange mouwenshirt, t-shirt-thermoshirt, buff, muts, handschoenen+liner. Onze rugzakken waren dan ook erg licht als we in de ochtend vertrokken. Verder is er op deze hoogte ook beduidend minder zuurstof dus elke overbodige beweging wordt afgestraft met adem happen & hoofdpijn. Omdat we anders teveel stijgen hebben we twee korte dagen gedaan en waren we voor 't middaguur al binnen. de middagen met M&K & yak-kaas&toastjes doorgebracht.

De PAS. Nou daar gaan we dan. Veel trekkers staan al lekker om 3.00uur op om de pas over te komen. Geen idee waarom want 't is donker en erg koud. We gingen om 5.30uur op pad, ook goed. Langzaam stap voor stap kruipen we omhoog. Voorbij de Baggy-trousers-koreanen, voorbij de groep mountainbikers (die afhankelijk van hun kunsten 40 tot 60% de fiets duwen, maar in 't laatste deel 100% moeten tillen), weer even rusten, snickers naar binnen schuiven en weer door. En toen... heel plots... waren we er! 5400m! Mja, en nu? Na wat verplichte foto-momenten weer door naar beneden. En niet zo'n beetje ook. We zijn die dag gelijk 2100 meter afgedaald! Erg prettig tegen de hoofdpijn & zuurstofgebrek. Zoveel afdalen voel je wel in de knieen.

Tijdens al dit wandelen hebben we natuurlijk voldoende tijd gehad om na te denken over hoe we nu toch eens verder zullen reizen. De 22e oktober vliegen we naar Bangkok en na shoppen in Bangkok willen we nog gaan duiken. Zoals wellicht bekend was ons eerste plan om terug te keren via China/Mongolie/Rusland per trein. Nu is 't best een gedoe om voor China een visum te regelen, Mongolie gaat nog wel, maar Rusland is eigenlijk alleen mogelij kvia Hongkong (of het eigen land). Voor deze visa moet je dan ook weer je treintickets klaar hebben liggen (zonder dat je weet of de visa lukken). Dit vereist een redelijke hoeveelheid planning om alle puzzelstukjes op hun plek te krijgen. Zoals wel vaker krijgt Mirte eerste een idee (hmm, als we nu eens terug naar huis vliegen vanaf zuid-oost azie) waarop ik iets brom. En dan een paar dagen later kom ik geheel spontaan(?) op 't zelfde idee (hmm, als we nu eens terug naar huis vliegen vanaf zuid-oost azie, dat scheelt een hoop gedoe). Nou, dat is nu dus 't plan! We gaan naar Thailand, shoppen, duiken. Dan nog waarschijnlijk fietsen in Laos. En terugvliegen vanaf Bangkok (denken we, we zoeken nog naar een handig ticket). Hiermee slaan de de moelijke visumlanden over (& wat kou in Mongolie) en kunnen we dus ook weer 'op tijd' zonder haasten weer in Nederland zijn (ja, we vinden 't ook wel weer leuk om thuis te komen!).

"Foo Fighters - The best of you" schalt ondertussen uit de speakers.

Onze wandeltocht ging verder langs een rivier die steeds groter werd door de vele watervallen die zich erbij voegden. We hebben nog geslapen bij een Nederlander die met zijn Nepalese vrouw een hotel heeft. Op het menu stond letterlijk 'nasi ramas' en ' wortelstampot'. Normaal slaan we de westerse plekken over, maar we waren moe en het was ook wel weer eens grappig om Nederlands te kunnen praten en wat meer inzicht te kunnen krijgen in de lokale ontwikkeling/gebruiken vanuit een Nederlander gezien. Onze tocht vervolgde zich en het 'dieptepunt' was Tatopani (=heet water) waar zich een heetwaterbron bevindt. Heerlijk om na inmiddels 12 dagen wandelen in 't warme water schoon te kunnen soppen.

Na nog een dagje Poon Hill te hebben beklommen voor 't uitzicht op meer bergen (Mirte is hiervoor vroeg opgestaan, ik bleef lekker in bed slapen) en een afdaling over 3280 treden te hebben gedaan (dan trillen je benen ernstig) waren we aangekomen bij het uit-checkpoint en de bus terug! De afdaling ging trouwens langs ERG veel touristen (inmiddels is 't dan ook wel echt HOOGseizoen) die de poonhill-trek deden samen met gids en een porter-per-persoon (als je een paar dagen gaat wandelen heb je volgens ons echt geen porter -aka draagslaaf- nodig die je met je 20kg zware tas moet belasten, laat die spullen lekker thuis). Porter- en gidsloos is trouwens prima te doen, 't is onmogelijk om hier te verdwalen en een tas van 8kg kan iedereen zelf ook wel dragen. Naja, ze verdienen er ook weer een paar euro per dag mee.

Hoewel de hele trekking eigen veel te luxe is (wel erg veel warme douches, wc's, prive kamers, zeker voor nepalese begrippen hele zachte bedden, bizarre menu's (als de bevoorrading duur is, dan is een menu met 5 soorten macaroni, lasagne, spaghetti, 10 indiase curry's, 6 soorten brood, custard, 5 soorten taart, en ga zo maar door een beetje erg vreemd. Maar we hebben redelijk gevarieerd kunnen eten), bars, zelfs 2 bioscopen in Manang en nog meer van dit soort rare on-trekkige dingen) was 't toch ook wel fijn om in Pokhara terug te zijn en weer eens in een tweepersoonsbed te liggen en gisteravond The Incredibles te kijken op 't filmkanaal (chinees ondertiteld).

Morge nog een dag taart eten. Daarna op de fiets naar Kathmandu om een visum te regelen voor Thailand (kan ook on-arrival, maar waarschijnlijk handiger voor ons om een multi-entry te halen), nieuwe spaken in te slaan voor Mirte (ze blijft ze maar breken, hopelijk kunnen we een goede spaakbeurt vinden) en natuurlijk eens kijken wat er in Kathmandu te halen is qua... taart!


Wist je dat:
-Never Ending Peace And Love
-we een huis zoeken in Utrecht/De Bilt. In 't begin kan dat ook best onderhuur zijn. Weet iemand iets?
-we werk zoeken in/omgeving Utrecht? Weet iemand iets?
-Mark een weegschaal zoekt om te kijken hoeveel hij nu weegt? Volgens Mirte is 't niet veel meer.
-Mark daarom onbeperkt taart mag eten van Mirte
-we een trekking leuk vinden, maar de fiets is toch zeker comfortabeler
-onze was nu bij iemand in de wasmachine zit! Fijn, geen handwas
-Mark zo ongeveer in zijn broek schijt als hij een hangbrug overmoet. Maar gelukkig is Mirte er altijd om een handje vast te houden
-Mark ook bijna echt in zijn broek scheet in de busrit terug. Na een emergency-exit van de bus op zoek naar de wc bleek de bus er na 10 minuten nog steeds te staan (soms is die inefficientie ook wel fijn).
-Mark vanochtend is geschoren om zijn baard van 2 weken kwijt te raken. Dit duurde een tijdje incl massage, maar hij is van zijn bioloog-look af.
-er niet te veel over Mirte valt te wist je datten, ze is gezond en vrolijk en heeft de laatste 2 weken geen rare dingen gedaan