Amazing Thailand...?

Sabadee-kaaaaaaaaaa (lees 't laatste stuk alsof je een ravijn in valt),

Dit keer een gezamenlijke update van ons. Misschien de laatste, want we gaan alweer bijna naar huis! Maargoed, er is natuurlijk weer een hoop gebeurd in de afgelopen tijd, dus hierbij onze avonturen:

Sinds vorige keer hebben we een klein stukje gefietst in Noord Thailand. Lekker warm, extreem netjes geasfalteerd (lees: rijden op een snelweg) en verder helaas niet heel spannend.

Eenmaal aan de grens met Laos de semi-officiele "overtime fee" betaald om binnen te mogen komen na vier uur 's middags (zonder bonnetje uiteraard, maar er stond wel een officieel ogend bordje) en toen zonder problemen het land in gekomen. Ons plan was om naar Vientiane te fietsen, vergemakkelijkt door de eerste 2 dagen (=300km) op een zogenaamd autentieke slowboat. De slowboat was vroeger de enige manier om naar 't zuiden te komen, nu blijkt hij eigenlijk nog alleen maar door 100% witte mensen te worden gebruikt. En onze schrik werd nog groter toen 50% van deze witte mensen uit Nederland kwam! Dus we zijn weer geupdate over de laatste nieuwtje in Nederland.

Na onze eerste bootdag konden we aanschuiven bij "mr. Perfect" (ja, dit zou zijn Engelse naam zijn...) Mr. Perfect had een perfecte baan bij de staat en liet zich rondrijden in een grote jeep. Zijn reis duurde twee dagen die hij heeft besteed met lekker slapen :). Veder kan hij gratis bellen, dus Mirte werd direct doorverbonden met zijn in Parijs wonende broer. 't Was ook onze eerste (en beste) kennismaking met echt Lao eten, sticky rice met allerlei superhete maar erg lekkere sausjes. Dat je daarbij met z'n allen je lepel aflikt en vervolgens weer in de kom eten stopt hoort erbij! De bootreis was verder relaxt, maar niet bijzonder spectaculair.

In Luang Prabang hebben we weer een overdosis Boeddistisch karma opgeduikeld, en, wat ons betreft interessanter, een UXO museum bezocht. Laos is in de "Vietnamoorlog" (officieel de tweede Indochina oorlog) compleet platgebombardeerd door de VS, waardoor er nu nog altijd meer bommetjes dan mensen in het land te vinden zijn. Indrukwekkende tentoonstelling.

Eenmaal weer op ons aluminium ros begon de tocht naar Vientiane met een oninspirerende en wel bijzonder veel transpirerende klimdag van 80 km waar we echt de hele dag voor nodig hadden. Aangekomen op onze bestemming wachtte ons als bonus ook nog eens het hevig overgeprijsde dorp, met gelukkig wel goed gezelschap van de Nederlandse Jan en Thea (uiteraard ook op de fiets) die ons trakteerden op een heerlijke maaltijd. De dagen erop bleven zwaar met veel heuvels (en andere farang-fietsers) maar gelukkig wel prachtige uitzichten en charmante dorpjes. De foto's houden jullie nog tegoed...

De laatste fietsdag voor Vientiane waren we nog op zoek naar een meer ter grootte van 250 vierkante kilometer. Moet niet te missen zijn zou je denken. Mja, wel voor ons dus. Na een paar uur zoeken maar neergestreken in een dorpje en 't meer maar gelaten.

Wel gaaf waren de dragonbootraces de dag erop. Een dragonboat is lang, smal en bezet door 50 tot 55 man (of vrouw) die met een klein peddeltje en hard brullen het water doorploegen. Elke boot komt uit een ander dorp, al weten ook de lokale toeschouwers eigenlijk niet welke boot nu van welk dorp is. Terwijl we naar de bootraces keken werden we verschillende keren aangesrpoken door wat locals die al hun moed en hun beste Engels bij elkaar moesten schrapen om ons aan te durven spreken. Eenmaal in gesprek bekende een puber dat 't zijn eerste gesprek met een farang was en dat Mark wel afschrikwekkend lang was...

Vientiane stelt wat ons betreft niet zo veel voor. Rustige stad, wat overpriced (wat overigens in heel Laos het geval is: mensen ronden alles af op een euro of vijftig cent, terwijl er nog hele volksstammen zijn die maar 300 euro per jaar verdienen...). Niet veel tijd aan vuilgemaakt dus, en al gauw op een scootertje (100cc, maar een motor mocht het echt niet heten) de stad verwisseld voor de snelweg naar het zuiden. Prachtig rondje gemaakt langs karstgebergte, ondergrondse river met druipsteengrotten en bizarre uitzichten op de uitlopers van een stuwmeer. Door de plotselinge stijging van het waterpeil stonden allerlei bomen half onder water: dood, maar nog wel rechtop. Vreemd gezicht. In onze zes dagen motorhuur hebben we toch nog weer 1100 km gereden (had de fiets ook maar een motortje...). Goed om veel te kunnen zien, ernstig pijnlijk voor alle mogelijke zitvlakken.

Onze strakgeplande reis terug naar Thailand verliep gelukkig probleemloos. Scooter ingeleverd, nog een goede steak&pizza gelunched, douane door, de fLendship bLidge over en we waren weer in Thailand! De trein stond al klaar, nog even wat boodschappen gedaan en lekker geslapen (dit keer geen airco maar gewoon een fan, dus niet verkleumd) tot in Bangkok.

In Bangkok eerst een fantastische douche genomen op 't station om weer heerlijk fris ruikend onze kleren te gaan passen. Mark's pak was prima. Mirte daarentegen... (hier mag ze 't zelf gaan vertellen, niet te lang graag schat)

Dank Mark voor je fantastische inleiding. Laten we zeggen dat ik licht wanhopig was. Ik kon niet meer ademen, keek naar beneden op punttieten en 't zag er allemaal zo strak uit alsof ik per direct onder een strijkijzer moest. Uiteraard was 't niet de schuld van de tailor dat het niet paste ("you must have gained weight" - en bedankt), maar met veel aanwijzingen werd het stukje bij beetje beter. Eenmaal buitengekomen keek ik zo pips dat Mark me weer naar binnen bonjourde en we in plaats van de trein naar 't zuiden te pakken nog maar een nachtje in Bangkok zijn gebleven. Natuurlijk hang ik jullie niet alles aan je neus, maar ik heb geen nachtmerries meer.

Met een weer opgevrolijkte Mirte stapten we de trein in naar 't zuiden om Bangkok uit te komen. Dit keer een kort treinreisje van een paar uur waarbij we eindelijk ook eens voedselverkopers aan boord hadden (die zie je niet in nachttreinen, dan moet je 't doen met de restauratiewagonmensen die je heel de tijd spammen met "hello, you want beer?" Blijkbaar drinken farangs heel de dag bier).

We hebben twee dagen naar 't zuiden gefietst. Van Hua Hin naar Bang Saphan. De weg ernaartoe viel wat tegen. We zijn vast verwend geraakt met de vele uitzichten die we hebben gezien dit jaar, maar 100% strak asfalt, 40% is bezet door resorts een deel is echt snelweg, veel garnalenplantages(?) en natuurlijk ook wel palmstranden en een mooie weg langs 't water. Wel kwamen we nog door een mooi natuurpark heen met een walking trail die we niet hebben gedaan omdat er net andere toeristen door een aap met territoriumdrift waren aangevallen. Thailand heeftt mooie stukken&bestemmingen, maar voor ons zijn de wegen ertussen niet erg bijzonder. In Bang Saphan hadden we wel een heel gave bungalow aan 't water (houten doos op palen, maar wel gaaf). Erg relaxte plaats, lekker rustig warm water en had ik al gezegd dat 't relaxt was?

Helaas werd ons paradijsje ruw verstoord door de moesson, die na wat uitgebreider onderzoek de rest van de week bleek te zullen blijven hangen. Hoog tijd dus om de plannen te herzien. Eigenlijk was het weerbericht voor heel Zuid Thailand nogal deprimerend, maar aan de westkust zou het in elk geval beter weer moeten zijn. Kortom, met dank aan Google Translate, handen en voeten onze fietsen achter kunnen laten bij een lokaal internetcafeetje en vervolgens een lift gekregen naar Chumpon. We kunnen helaas nog niet zeggen dat ons Thai erg verbeterd is, dus de communicatie bleef beperkt tot het beleefd uitwisselen van koekjes en andere versnaperingen. Eenmaal gedropt op het busstation hebben we veel kastjes en muren gezien voor we ons ticket in handen hadden (we zijn duidelijk echt niet gewend aan public transport!). Met hernieuwde bewondering voor 't gros van onze collega wereldreizigers om een uur of vijf 's ochtends de bus uit gerold (niet dat ie zelf stopte ofzo hoor, moest je gewoon zelf op letten en vervolgens zo hard mogelijk op het deurtje van de bestuurder bonken om te laten weten dat je eruit wilde).

Enfin, we zitten dus nu in Khao Lak, een vrij oninspirerende badplaats met een overschot aan Duitse toeristen en scandinavische duikscholen, maar wel met twee tickets in de hand om zometeen op een vierdaagse "liveaboard" duiksafari te gaan. We hebben er erg veel zin in! Gisteren overigens nog getuige geweest van het "Loi Kratong" festival voor het eren van de riviergoden en het goedmaken van de vervuiling die we veroorzaken. Helaas werd op 't feest zelf weer uitbundig gebruik gemaakt van plastic bakjes verpakt in een plastic zakje met een elastiekje met een plastic zakje tegen het lekken en oh ja, nog een zakje om het te dragen? Wel erg mooi met de mensen die bloemenbootjes met kaarsjes de rivier af lieten zakken en tientallen chinese wensballonen in de lucht.

Wij gaan zometeen genieten van de onderzeewereld, maar voor die tijd nog gauw even een wist je dat...

... we in Laos zoveel shakes dronken dat we praktisch op vloeibaar dieet waren?
... het woord Laos komt van een lange volzin die "land van een miljoen olifanten en de witte parasol" betekent
... we zo hard gesnoeid hebben in onze bagage dat alles nu gewoon in een beschaafde rugzak past (in elk geval voor deze periode)
... onze fake fietstassen het echt geen seconde langer zullen uithouden dan strikt noodzakelijk is
... Mark alweer naar de kapper moet en Mirte 't maar blijft uitstellen omdat ze haar blonde lokken zo grappig vindt
... dat we wit-bruine fietsstreep benen hebben waar mensen op het strand met name Mirte erg hard uitlachen
... er nu een motor voorbij komt met een ijscoman liedje
... er op die manier af en toe ook hele barbeques voorbij komen rijden, maar je ze niet altijd bij kunt houden en dan met een hongerig gevoel achterblijft
... we in Khao Lak BVN konden ontvangen op de tv, dit houdt in Sesamstraat, Klokhuis, journaal, Pauw en Witteman, en DWDD, kortom, we zijn alvast weer een beetje aan het herinburgeren
... we ontvangen ook Al Jazeera, zeker de moeite waard
... we kijken normaal heus niet zoveel tv hoor, maar 't regende hier nou eenmaal ook
... hoewel 't hier regent, het nog wel veel warmer is dan bij jullie!
... we een huis hebben gevonden in Nieuwegein!! Op de rand met Utrecht, dus we zijn echt in de buurt.
... dat Mirte zich al suf solliciteert
... onze was echt enorm stonk toen 't was gewassen en weer natregende tot grote frustratie van wasmeester Mark
... we ernaar uitzien om jullie weer allemaal te zien!

Tot zover deze coproductie.
Liefs
M&m